پیشینه: اطلاعات نسبتا کمی در مورد شناخت اجتماعی در افراد مبتلا به ‌کم‌توانی ذهنی (ID) و پشتیبانی درک اتیسم همزمان با آن، وجود دارد. محدودیت تحقیقات قبلی این است که انجام وظایف شناختی-اجتماعی سنتی نیاز به سطحی از شناخت عمومی و توانایی‌های زبانی دارد. این وظایف برای افراد مبتلا به ID مناسب نیستند و حساسیت لازم برای تشخیص فرآیندهای اجتماعی-شناختی ظریف را ندارند. در تحقیقات اوتیسم، فناوری ردیابی چشم یک روش موثر برای ارزیابی شناخت اجتماعی ارائه کرده است که نشان دهنده ارتباط بین توجه اجتماعی بینایی و ویژگی‌های اتیسم است. مرور سیستماتیک حاضر از فناوری ردیابی چشم برای مطالعه شناخت اجتماعی در ID استفاده کرده است. یک متاآنالیز برای بررسی اینکه آیا توجه دیداری به مناطق برجسته اجتماعی (socially salient regions=SSR) محرک‌ها در طول این وظایف با درجه ویژگی‌های اوتیسم ارائه شده در ابزارهای ارزیابی بالینی مرتبط است یا خیر، استفاده شد.
روش: جستجوها با استفاده از چهار دیتابیس و ردیابی استنادها انجام شد. پس از غربالگری عمیق و حذف مطالعات با کیفیت روش‌شناختی پایین، 49 مقاله وارد مرور شدند. یک متاآنالیز همبستگی بر روی مقادیر r پیرسون به‌دست‌آمده از دوازده مطالعه انجام شد و رابطه بین توجه دیداری به SSRها و ویژگی‌های اوتیسم را گزارش کرد.
نتایج و بحث: فن‌آوری ردیابی چشم برای اندازه‌گیری توانایی‌های شناختی-اجتماعی مختلف در طیف وسیعی از گروه‌های سندرمی و غیر سندرومی مورد استفاده قرار گرفت. به نظر می رسد مسیرهای اسکن محدود و اجتناب از تمرکز بر ناحیه چشم بر توانایی افراد برای استنتاج صریح در مورد حالات ذهنی و نشانه‌های اجتماعی تأثیر می‌گذارد. آمادگی برای حضور در محرک های اجتماعی نیز بسته به محتوای اجتماعی و میزان آشنایی متفاوت بود. یک متاآنالیز با استفاده از مدل اثرات تصادفی یک همبستگی منفی معنی‌دار بین توجه دیداری به SSRها و ویژگی‌های اوتیسم در گروه‌های ID نشان داد. این یافته‌ها با هم نشان می‌دهند که چگونه ردیابی چشم می‌تواند به عنوان ابزاری در دسترس برای اندازه‌گیری فرآیندهای اجتماعی-شناختی ظریف‌تر مورد استفاده قرار گیرد. تحقیقات بیشتری مورد نیاز است تا بتوان متغیرهای کمکی اضافی (مانند شدت ID، ADHD، اضطراب) را که ممکن است با توجه دیداری به SSRها در درجات مختلف در گروه‌های ID سندرومی و غیر سندرمی مرتبط باشد، کشف کرد تا ویژگی‌های آن و ارتباط با ویژگی‌های اتیسم کشف شود.

مقدمه

شناخت اجتماعی به توانایی خواندن و تفسیر خود‌به‌خود نشانه‌های اجتماعی و عاطفی اشاره دارد. توانایی‌های اجتماعی-شناختی به صورت سلسله مراتبی مفهوم‌سازی می‌شوند؛ به همراه توجه اجتماعی دیداری به عنوان پیش‌ساز لازم برای ارزیابی مؤثر حالات ذهنی. فناوری ردیابی چشم برای تشخیص تفاوت‌های اولیه در توجه اجتماعی دیداری در افراد اوتیستیک و خواهر و برادرهای نوزادشان استفاده شده است؛ مثال‌: کاهش دنبال کردن نگاه و بی‌توجهی به نشانه‌های اجتماعی. تصور می‌شود که این تفاوت‌ها در توجه اجتماعی دیداری، به چالش‌هایی با توانایی‌های ارزیابی سطح بالاتر (مانند تعبیر نادرست حالات چهره، مشکلات ذهنی) کمک می‌کند که در طول عمر برخی از افراد اوتیستیک مشهود است. تفاوت‌های اجتماعی-شناختی نشان از پیش‌بینی مشکلات اجتماعی در کودکان اوتیستیک و بزرگسالان بدون ناتوانی ذهنی دارند. متأسفانه، افراد مبتلا به ID اغلب به دلیل همزمانی زیاد از تحقیقات اوتیسم کنار گذاشته می شوند و مطالعات شناخت اجتماعی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. در این مقاله، با برجسته کردن این موضوع شروع می‌کنیم که چگونه فناوری ردیابی چشم می‌تواند تحقیقات شناختی-اجتماعی را برای افراد مبتلا به ID پیش ببرد و بر اهمیت دسترسی و حساسیت بهبود یافته با اشاره به ادبیات اوتیسم تأکید می‌شود. سپس یک مرور سیستماتیک برای ترکیب تحقیقات اجتماعی-شناختی استفاده می‌شود که از فناوری ردیابی چشم در ID استفاده کرده‌اند. یک متاآنالیز برای بررسی رابطه بین توجه اجتماعی دیداری در طول این وظایف و ویژگی‌های اوتیسم در گروه‌های ID انجام شد.

پیشینه پژوهش

عملکرد اجتماعی در مفهوم سازی ID نهفته است، به طوری که ارزیابی توانایی های اجتماعی روزانه یکی از چندین مؤلفه اصلی برای تعیین عملکرد انطباقی عمومی فرد مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال، اطلاعات نسبتا کمی در مورد رشد و توانایی‌های اجتماعی-شناختی در بین افراد مبتلا به ID، به ویژه در مورد اوتیسم همزمان، شناخته شده است.
معیارهای سنتی شناخت اجتماعی معمولاً توانمندی‌های زبان و توانایی‌های شناختی کلی را نیز دربرمی‌گیرند. جدا کردن توانایی‌های اجتماعی-شناختی از زبان و مشکلات شناختی عمومی، یک چالش اساسی در هنگام استفاده از معیارهای سنتی برای ID هستند. نتیجه‌گیری‌ها محدود هستند زیرا مشاهدات رفتاری نسبت به شناسایی مکانیسم‌های ظریف‌تر زیربنای فرآیندهای اجتماعی-شناختی در درون و در بین گروه‌های ID حساسیت ندارند.
در تحقیقات مرتبط با اتیسم، فناوری ردیابی چشم روشی محبوب است. مطالعات روی کودکان نوپا اوتیستیک نشان از کاهش نگاه به افراد در صحنه های اجتماعی و ناحیه چشم و افزایش ترجیح برای محرک های غیر اجتماعی (در مقابل اجتماعی)دارد. یکی از مزایای فناوری ردیابی چشم این است که می توان بدون نیاز به پاسخ های صریح یا خواسته‌های کلامی، محرک ها را به صورت منفعلانه به شرکت کنندگان ارائه داد و از این طریق نقصهای زبانی را از نقص‌های شناختی اجتماعی جدا نمود.
فناوری ردیابی چشم روشی حساس و مستقیم برای اندازه‌گیری توانایی‌های شناختی-اجتماعی، مستقل از زبان و با کاهش تقاضاهای شناختی عمومی حوزه است. علاوه بر این، شواهدی از ارتباط بین توجه اجتماعی دیداری و ویژگی‌های اوتیسم وجود دارد. علیرغم کار گسترده در تحقیقات اوتیسم، هیچ مطالعه‌‌ای نشان نداده است که چگونه از فناوری ردیابی چشم برای ارزیابی شناخت اجتماعی در میان افراد مبتلا به ID استفاده میشود. هدف از مرور سیستماتیک ارائه گزارشی از تحقیقاتی بود که از پارادایم های ردیابی چشم برای مطالعه توانایی های اجتماعی-شناختی در ID استفاده کرده است. یک متاآنالیز برای بررسی اینکه آیا توجه اجتماعی دیداری در طول این وظایف با درجه ویژگی های اوتیسم ارائه شده در ابزارهای ارزیابی بالینی همبستگی دارد یا خیر، استفاده شد. ترکیب تحقیقات کنونی به این روش گامی ضروری برای شروع ارزیابی سودمندی و امکان سنجی ردیابی چشم به عنوان روشی برای مطالعه شناخت اجتماعی و اوتیسم در ID است.

روش پژوهش

این مطالعه از چارچوب PRISMA پیروی می‌کند. جزئیات کلیدی در سرچ شامل 1) intellectual disability 2) eye-tracking بوده‌اند. کلمات مبتنی بر کم‌توانی ذهنی هم شامل گروه‌های syndromic و هم non-syndromic بوده است. همچنین در صورت امکانات دیتابیس‌ها، MeSH term ها نیز در نظر گرفته شده‌اند.
دیتابیس‌ها شامل: PsycINFO, MEDLINE, Embase and Web of Science
فیلترها شامل: الف) زبان انگلیسی ب) انتشار بین 200 تا 2022 ج) شرکت‌کننده انسانی

نتایج

تثبیت های اغراق آمیز به سمت چشم ها و صورت در سندرم داون و سندرم ویلیامز با الگوی ظاهری مخالف که در گروه های مقایسه اوتیسم توصیف شده، گزارش شد.
به نظر می‌رسد که تفاوت‌های خاص مبتنی بر سندرم در ضبط ادراکی و درگیری در هنگام مشاهده صحنه‌های اجتماعی، ناشی از میزان آشنایی و ماهیت محتوای اجتماعی است.
مطالعات، به تفاوت‌ها در تمییز اظهارات غیر ارادی و تشخیص چهره در گروه‌های ID اشاره کردند که ممکن است تا حدی به دلیل مسیرهای اسکن کوتاه تر و تثبیت طولانی تر باشد.

بحث و نتیجه گیری

بسیاری از مطالعات شرکت کنندگان را ملزم به ارائه پاسخ های صریح (مانند شناسایی شفاهی عبارات احساسی) در کنار تکمیل کار ردیابی چشم می کردند. چنین خواسته‌هایی افراد شرکت‌کننده را محدود می‌کند. بنابراین، پارادایم‌های مشاهده غیرفعال، که در کنار وظایف با حداقل (در صورت وجود) نیازهای صریح استفاده می‌شوند، ممکن است دسترسی را بهبود بخشند. وقوع همزمان اختلال بینایی و یا ناتوانی جسمی (مانند اسکولیوز) نیز می‌تواند مشارکت را محدود کند
شدت ID که ممکن است برای ارتباط بین توجه دیداری بر روی SSRهای محرک ها و ویژگی های اوتیسم توضیح‌دهنده باشد، مشخص نیست. پس مطالعات دیگری در این حوزه با در نظر گرفتن دقیق شدت کم‌توانی ذهنی مورد نیاز است.
برای به دست آوردن درکی در مورد ویژگی توجه اجتماعی دیداری و اینکه چگونه ممکن است نشان دهنده تفاوت در سطح رفتاری در ID باشد، مطالعات بیشتری لازم است تا مشخص شود که آیا این ارتباط برای مشکلات ارتباط اجتماعی بیشتر است یا خیر. همچنین مهم است که میزان ارتباط با ویژگی‌های اوتیسم به طور کلی‌تر مورد توجه قرار گیرد. به این معنی که آیا سطح بالایی از رفتارهای محدود و تکراری به مسیرهای اسکن محدودتر و "تثبیت های چسبنده و طولانی مدت" گزارش شده در گروه های ID مربوط می شود یا خیر.
ردیابی چشم می تواند به عنوان یک ابزار در دسترس برای اندازه‌گیری فرآیندهای اجتماعی-شناختی ظریف‌تر در میان طیف وسیعی از افراد مبتلا به ID استفاده شود. تحقیقات بررسی شده تفاوت‌ها را در نحوه توجه افراد مبتلا به ID به محرک‌های اجتماعی در مقایسه با گروه‌های مقایسه و برخی شباهت‌ها با افراد اوتیستیک را نشان می‌دهد. در سندرم های ژنتیکی، برخی از الگوهای نگاه با ویژگی های قابل توجه فنوتیپ های رفتاری خاص موازی به نظر می رسد. متاآنالیز شواهد اولیه‌ای از رابطه بین کاهش توجه اجتماعی دیداری و درجه بیشتری از ویژگی های اوتیسم در ابزارهای ارزیابی بالینی در گروه های ID ارائه می دهد. این یافته‌ها با هم نشان می‌دهند که ردیابی چشم نسبت به شناسایی فرآیندهای شناختی-اجتماعی مجزا در افراد مبتلا به ID حساس است، که به نظر می‌رسد با تغییرات رفتاری مرتبط است. اندازه‌گیری دقیق شناخت اجتماعی می‌تواند به درک بهتر اوتیسم و تفاوت‌های اجتماعی گسترده‌تر مورد مشاهده در افراد مبتلا به ID منجر شود. تحقیقات آینده باید به دنبال تقویت نتیجه گیری در مورد توجه اجتماعی دیداری و ماهیت ارتباط با ویژگی های اوتیسم، در نظر گرفتن شدت ID و سایر شرایط همزمان (مانند ADHD، اضطراب)، در هر دو گروه سندرمی و غیر سندرمی باشد.