اختلالات روانی یکی از مهم‌ترین چالش‌های بهداشت عمومی است. با افزایش فشارهای روانی ناشی از عوامل مختلف، نیاز به روش‌های درمانی موثر بیش از پیش احساس می‌شود. روان‌درمانی به عنوان یکی از روش‌های موثر در کاهش علائم این اختلالات شناخته شده است. این پژوهش به بررسی تغییرات عملکردی مغز در اثر روان‌درمانی با استفاده از تکنیک تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی (fMRI) می‌پردازد.

اهداف
هدف این مطالعه بررسی تغییرات عملکردی مغز در بیماران مبتلا به اختلالات روانی پس از روان‌درمانی و مقایسه این تغییرات بین روش‌های مختلف روان‌درمانی (روان‌پویشی و غیر روان‌پویشی) است.

روش پژوهش
برای اجرای این مطالعه، از دستورالعمل‌های PRISMA برای مرور سیستماتیک و متاآنالیز استفاده شد. روش‌های زیر در جمع‌آوری و تحلیل داده‌ها مورد استفاده قرار گرفتند:

پایگاه‌های اطلاعاتی: مقالات از پایگاه‌های PubMed، Scopus و Web of Science جمع‌آوری شدند.
معیارهای ورود: مطالعاتی که از تکنیک fMRI برای اسکن مغز قبل و بعد از روان‌درمانی استفاده کرده‌اند و نتایج را به صورت مختصات مکانی در فضای MNI یا Talairach گزارش کرده‌اند.
معیارهای خروج: مطالعات مرور سیستماتیک، متاآنالیز، مطالعات رفتاری، مطالعات تک موردی MRI یا fMRI، و سایر تکنیک‌های تصویربرداری مانند PET، SPECT یا EEG از مطالعه خارج شدند.
نتایج
پس از حذف موارد تکراری و ارزیابی محتوای هر مطالعه، 38 مقاله وارد تحلیل شدند. نتایج نشان داد که تغییرات همگنی در گره‌های فرونتال چپ و ناحیه قشری قدامی اینسولا مشاهده شد. مطالعاتی که به تغییرات طولی روان‌درمانی با استفاده از وظایف احساسی یا شناختی پرداخته بودند، نیز همگنی چپ‌سویی در اینسولای قدامی و گره‌های فرونتال بالا و پایین نشان دادند.

بحث و نتیجه‌گیری
این مطالعه نشان داد که تمامی مداخلات روان‌شناختی از دیدگاه عملکردی بر مغز تاثیر دارند. مناطق فرونتال، پری‌فرونتال، قشر اینسولا، و گره‌های فرونتال بالا و پایین در این تغییرات دخیل بودند. روان‌درمانی روان‌پویشی به ویژه با نواحی خاصی مانند گره‌های فرونتال و پوتامن مرتبط بود. این یافته‌ها اهمیت روان‌درمانی در تغییرات عملکردی مغز را تأیید می‌کنند و می‌توانند به توسعه درمان‌های موثرتر کمک کنند.